Την ιδέα για την ταινία μου την έδωσε ο Αλέξανδρος Kluge, o οποίος εκτός από διανοούμενος, θεωρητικός και Filmautor ήταν –και είναι- νομικός κι ένας από τους συντάκτες του Μανιφέστου του Oberhausen (1962) που θεωρείται η ιδρυτική διακήρυξη του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου και την οποία ακολούθησαν η «Συνεργασία Νέων Γερμανών Παραγωγών Κινηματογραφικών Ταινιών» τo 1966 και το 1967 ο «Nόμος Προαγωγής του Κινηματογράφου», απαρχή δεκάδων επιχορηγήσεων και χρηματοδοτήσεων, κρατικών, ομοσπονδιακών, δημοτικών, τηλεοπτικών ιδρυματικών και άλλων πολλών. Ένα βράδυ στο τραπέζι της κουζίνας της U.L.M. μεταξύ άλλων νομικών παράδοξων ο Αλέξανδρος ανέφερε και μια άσκηση για φοιτητές της νομικής, όπου ένας παράλυτος βλέπει σ΄ένα χωράφι ένα σεντούκι με θησαυρό και οδηγεί τον τυφλό φίλο του στο σημείο για να τον πάρει. Σε ποιόν ανήκει ο θησαυρός;
Φυσικά στον τυφλό που μπόρεσε να τον πάρει στα χέρια του το σεντούκι. Λίγο αργότερα, τον Μάιο του 73 κυκλοφόρησε μια τοπική εφημερίδα με τον τεράστιο τίτλο: ΤΥΦΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟ. Kατόπιν αυτού άρχισα να γράφω το σενάριο.