Πριν το 1971 δούλευα συχνά στην Βαυαρική τηλεόραση σαν σκηνογράφος ή σαν βοηθός του σε εκπαιδευτικά προγράμματα, σε live φολκλορικές κωμωδίες στην ντοπιολαλιά και κοινό, έκανα ακόμη και τα σκηνικά για ένα νεανικό μιούζικαλ, για να τα βγάζω πέρα, αλλά το TRIBUNAL 1982 ήταν η πρώτη μου παραγωγή που θα γυριζόταν αποκλειστικά στο σκηνικό ενός διεθνούς δικαστηρίου, όπου το 1982 (!) θα εκδικαζόταν η αγωγή των χωρών του τρίτου κόσμου κατά της εκμετάλλευσής τους από τις αναπτυγμένες και η πρόκληση επιδημιών, ακόμη και εμφυλίων πολέμων για να το επιτύχουν. Η Ελλάδα, ίσως επειδή την κυβερνούσε χούντα, δεν ήταν ανάμεσα στους ενάγοντες γιατί εκείνη την εποχή αγόραζε τηλεφωνικά κέντρα SIEMENS και διαπραγματευόταν τα τανκς LEOPARD 1. Το ενδιαφέρον ήταν ότι χρηματοδότης ήταν μεν το δημόσιο ZDF αλλά εντεταλμένος παραγωγός ήταν μία ανώνυμη εταιρεία παραγωγής της οποίας βασικός μέτοχος ήταν οι Ευαγγελικές Εκκλησίες των Κρατών της Ομοσπονδίας, οι οποίες πάλι είχαν αναλογική εκπροσώπηση στο ΔΣ του ZDF, βάσει του εκεί νόμου για Εταιρείες Δημοσίου Δικαίου. Η τέλεια διαπλοκή, θα μπορούσε να σκεφτεί ένας αφελής, όπως εγώ όταν έμαθα, ότι και η ανώνυμη εταιρεία που θα κατασκεύαζε το σκηνικό στα πλατό της, ήταν του ZDF.
Για λόγους προϋπολογισμού συμφωνήσαμε με τον σκηνοθέτη και τους δραματουργούς της ΕΙΚΟΝ και του ZDF, ότι δεν θα επιδιώξουμε να εντυπωσιάσουμε με φουτουριστικά ντεκόρ τύπου Τζέιμς Μπόντ, αλλά θα τοποθετούσαμε το δικαστήριο και για λόγους ασφαλείας σ΄ένα απέριττα διαμορφωμένο υπόγειο ενός κρατικού κτιρίου με πολυγωνική κάτοψη και εμφανές μπετόν -που ήταν και τότε πολύ της μόδας- αλλά και θα διευκόλυνε τον φωτισμό και το πολυκάμερο πλανάρισμα. Ευτυχώς μόλις είχαμε τελειώσει «Το Χρυσό Πράγμα» και ζήτησα από τον συνεργάτη γλύπτη Peter Tschaikner, να με βοηθήσει στα μπετά, για να’χω χρόνο να οργανώσω το δύσκολο τεχνικό κομμάτι που απαιτούσε επιτραπέζια μικρόφωνα σε λειτουργία, φωτισμό χωρίς παράσιτα στον ήχο και προβολές ταινιών και οθόνες υπολογιστή που τότε είχαμε δει μόνο στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ του Stanley Kubrick. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που προέκυψε στο στενόχωρο χρονοδιάγραμμα, ήταν μια πειστική για το έτος 1982 επίπλωση των αιθουσών. Αναγκάσθηκα να παραγγείλω και να αγοράσω από μεγάλο κατασκευαστή καμιά εξηνταριά και τότε πανάκριβες καρέκλες και πολυθρόνες, υπό τον όρο ότι θα βρω να τις πουλήσω μετά το γύρισμα στη μισή τιμή. Στο τέλος, ελλείψει ενδιαφερομένων αναγκάστηκα να επιπλώσω πολυτελώς την υπό σύσταση παραγωγή μας U.L.M., τoν βασικό χώρο για την ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟ που γύρισα τον επόμενο χρόνο και σήμερα ακόμη κάθομαι σε καμιά εικοσαριά απ΄αυτές που περίσσεψαν.
Εκτός από τις λίγες κατόψεις και τομές δεν βρήκα τίποτε στα ντοσιέ και τα κουτιά μου, αν και θυμάμαι ότι είχα βγάλει πολλές φωτογραφίες με ηθοποιούς της σειράς από τον Νίγηρα –νομίζω-, το ανατολικό Πακιστάν που μόλις είχε γίνει Μπανγκλαντές και την Βραζιλία με τις εθνικές ενδυμασίες τους. Η μοναδική αναφορά που βρήκα στο Google είναι μια τηλεοπτική επιλογή του DER SPIEGEL. Η σειρά δεν αναφέρεται ούτε στις αναπόφευκτα ελλιπείς και ανακριβείς έως αυθαίρετες φιλμογραφίες του IMDb.
Η μετάφραση της παρουσίασης του DER SPIEGEL: "19:15 ZDF. Tribunal 1982 (χρώμα) Tον καθόλου παράλογο εφιάλτη μιας παγκόσμιας καταστροφής θέλει να δείξει το ZDF με αυτή την ουτοπική σειρά επτά ταινιών του Fritz Puhl (σενάριο) και Stephan Rinser (σκηνοθεσία), της οποίας οι συνέχειες θα προβάλλονται τις επόμενες Κυριακές στις 19:15: Το 1982 οι χώρες του τρίτου κόσμου απαιτούν την σύσταση διεθνούς δικαστηρίου που θα καταδικάσει την αποικιοκρατία και την λαθεμένη αναπτυξιακή βοήθεια των βιομηχανικών χωρών, για την πείνα, τις επιδημίες, την μαζική ανεργία και τους εμφύλιους πολέμους στον 3ο κόσμο."