Η συνεισφορά μου στην τηλεοπτική παραγωγή είναι μάλλον φτωχή, αλλά πολύ πλούσια σε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Εκτός από την WOHNGENOSSIN, την πρώτη ταινία που έγραψα και σκηνοθέτησα μόνος μου, η οποία ήταν τηλεταινία για το ZDF, αλλά ίσως επειδή την γύρισα με φιλμ και προβλήθηκε σε δύο κινηματογράφους την έβαλα με τις ΤΑΙΝΙΕΣ. Εξ άλλου και οι δύο επόμενες έγιναν στο πλαίσιο κινηματογραφικών συμπαραγωγών με γερμανικούς τηλεοπτικούς σταθμούς...
Η ιδέα του πρώτου αμιγώς τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ ΠΟΛΙΣ που γύρισα το 1994 δεν ήταν καν δικιά μου, αλλά πρόταση του Patrick Hoerl ενός ριψοκίνδυνου παραγωγού της Βαυαρικής Τηλεόρασης. Περίπου δέκα χρόνια αργότερα ο Κώστας Λαμπρόπουλος μου ζήτησε να στήσω και να σκηνοθετήσω τα 5 πρώτα επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς «Σχεδόν ποτέ» που είχε γράψει η Κατερίνα Mπέη. Το ίδιο συνέβη και με τα 5 πρώτα της σειράς ΛΟΥΦΑ+ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ.
Την υποχώρηση δεν την έκανα όταν αποφάσιζα να δουλέψω για την τηλεόραση, αλλά λίγο αργότερα όταν συμμετείχα στην διαπραγμάτευση του προϋπολογισμού με το ενδιαφερόμενο κανάλι. Και όταν ήμουν εγώ ο παραγωγός ήξερα πάνω κάτω τα όριά μου και μπορούσα να μπλοφάρω, αλλά όταν παραγωγός ήταν ο Λαμπρόπουλος, που είχε καταφέρει να μου παράξει τόσες δύσκολες ταινίες, δεν είχα πολλές επιλογές. Συμβιβάστηκα με την ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα, αλλά ευτυχώς χάρη στην πείρα και ευρηματικότητα του παραγωγού η σειρά θύμιζε παραγωγές με διπλάσιο προϋπολογισμό.