Όταν βλαστήμησαν οι κρατούμενοι.

Όπως έλεγε ο πρωταίτιος αυτής της ταινίας Εdgar Reitz: Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια εποχή που οι άνθρωποι ήταν ακόμη παιδιά. Ακριβώς έτσι την αντιμετώπισα κι εγώ. Όταν μπήκα στην παραγωγή το budget για τα σκηνικά δεν έφθανε ούτε για την –επικρατέστερη- ιδέα ενός ακάλυπτου πολυκατοικίας, όπου τα παιδιά θα έπαιζαν μια αναπαράσταση της εκστρατείας σε μία χαβούζα μέσα σε καφάσια λαχανικών. Συμφωνήσαμε να φτιάξω μερικά χαρακτηριστικά δείγματα στοιχείων σκηνικού, κουστουμιών και οπλισμού και να προσπαθήσουμε να βρούμε επιπλέον χρηματοδότηση. Βάλαμε σε μια τεράστια βαλίτσα ένα κράνος, ένα σπαθί, ένα διακοσμημένο χιτώνα, ένα μελανόμορφο κρατήρα κι ένα δείγμα τελάρου από πλέγμα λυγαριάς, που μας έπλεξαν οι κρατούμενοι μιας φυλακής κοντά στην λίμνη Ammersee, όπου θα ξεκινούσαν τα γυρίσματα. Πήγαμε κι οι τέσσερις στην Κολωνία, να συναντήσουμε τον διευθυντή* του WDR, ο οποίος εκτιμούσε τις δουλειές του Reitz και αδειάσαμε την βαλίτσα πάνω στο γραφείο του. Για να μας ξεφορτωθεί μας υποσχέθηκε να αυξήσει την συμμετοχή του WDR κατά –αν θυμάμαι καλά- 50 χιλιάδες Μάρκα, πράγμα που τελικά έκανε. Aυτό το κονδύλι πήγε φυσικά στην ναυπήγηση της Αργούς, αλλά ή μεγαλύτερη δαπάνη ήταν τα μεροκάματα των κρατουμένων, που βλαστήμησαν την ώρα και την στιγμή που μας έπλεξαν το δείγμα.

*Dr Günter Rohrbach, διευθυντής του WDR (Δυτική Γερμανική Τηλεόραση)