Αντί εισαγωγικού σημειώματος ή ενός ανασκοπικού «directors note» –που έπρεπε να γράψω καμιά φορά για πολυεθνικές διαφημιστικές- παραθέτω την απάντησή μου σε γραπτή ερώτηση δημοσιογράφου λίγο πριν την προβολή της ταινίας.

- Πώς σας φάνηκε η αρχική ιδέα να σκηνοθετήσετε μια ταινία που δεν είναι ακριβώς στο στυλ σας, τι σκέψεις κάνατε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και τώρα που τη βλέπετε ποια είναι η τελική εντύπωσή σας;

- H πρώτη ταινία που γύρισα τo 72 καταπιανόταν με την ολέθρια σχέση ενός «κατεστημένου» νέου της εποχής, και μιας «χειραφετημένης» νέας, πρόδρομο του φεμινισμού… μια πολύ προσωπική ταινία! Πολλές καταστάσεις στην Λίζα μου θύμισαν την «Συντρόφισσα συγκάτοικο», έτσι την έλεγαν, μόνο που τότε κυριαρχούσε η ματιά του προ-γιάπη. Ακριβώς μετά από 30 χρόνια, άλλες συνθήκες ήθε-λαν να γυρίσω ένα δοκίμιο γύρω από το πώς αντιλαμβάνεται μια νεαρή life style victim τον έρωτα και την ευ-τυχία. Η Λίζα μπορεί να ονειροπολεί, αλλά διαθέτει περισσότερο αυτοσαρκασμό και αυτογνωσία από τον διανοού-μενο, πραγματιστή του «Προστάτη Οικογενείας», πράγμα που μ΄ έκανε να την συμπαθήσω περισσότερο… τον χαρα-κτήρα εννοώ. Την πρωταγωνίστρια την αγάπησα για την ευαισθησία της, την ακρίβεια και την αφοσίωσή της στην δουλειά. Με την βοήθεια της «κολλητής» της Κλαίρης που παίζει η Ντορέττα Παπαδημητρίου, άλλο αστέρι, έφτιαξαν ένα συναρπαστικό ανδροβόρο ζευγάρι... Στις σκηνές που οι δυο τους αλληλοεκμυστηρεύονται τα προβλήματά τους ξεχνιόμουν κι άφηνα την κάμερα να τρέχει... Προς το τέλος των γυρισμάτων σκεφτόμουν, ότι είμαι τυχερός που βρίσκομαι στην μετακλιμακτήριο και δεν κινδυνεύω από το σύνδρομο του παρθεναγωγείου, όπου συχνά παρατηρείται σύμπτωση της εμμηνόρροιας των οικότροφων.

Μετά το πρώτο μοντάζ δοκίμασα την ταινία σε μια παρέα φιλενάδων συνομήλικων της Λίζας και σε μερικούς μεμο-νωμένους φίλους μεταξύ 30 και 40. Με καμιά ταινία στο παρελθόν δεν είχα αντιμετωπίσει τόσο θετικές, αλλά αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις. Στις κοπέλες την ταύτιση διαδέχθηκε πώρωση και στο τέλος πάλι με γλίτωσε ο σεβασμός στην ηλικία μου. Ένας φίλος κάπνισε 2 πακέτα, ήπιε μισό μπουκάλι ουίσκι κι έφαγε όλα τα νύχια του. Φεύγοντας φοβήθηκα ότι αν βρει την φίλη του στο σπίτι θα την στραγγαλίσει. Τόσο πολύ τον εξόργισε η γυναικεία αμφισβήτηση στην θεώρηση των πραγμάτων. Αφού σκεφτόμουν για punch line: Μια ταινία που συγχωρεί τις γυναίκες και εξαγριώνει τους άνδρες. Ώσπου την είδε κι ένας μάλιστα πρόσφατα χωρισμένος φίλος, ο οποίος μέλωσε στην πολυθρόνα και στο τέλος ρώτησε: Δεν έχει άλλο;