1972

73' (25 fps) / 1.33:1

VIDEO ON DEMAND

DIE WOHNGENOSSIN

ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΣ /

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:

Νίκος Περάκης

ΣΕΝΑΡΙΟ:

Νίκος Περάκης

H ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΣ είναι η πρώτη ταινία μου σαν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός.

Την γύρισα για το ZDF πιο συγκεκριμένα για την κόγχη Das kleine Fernsehspiel (H μικρή τηλεταινία) που είχε γίνει θεσμός σαν πεδίο πειραματισμού νέων σεναριογράφων, σκηνοθετών και ηθοποιών, αλλά και συγγραφέων ή και εικαστικών που ήθελαν να πειραματιστούν με το μέσο, συχνά και χωρίς σενάριο ή ηθοποιούς. Ξεκίνησα να γράφω μετά από παρότρυνση των συναδέλφων της κοινοπραξίας ULM, που παρακολουθούσαν τις αναταράξεις στην συναισθηματική μου σφαίρα και με έπεισαν ότι μετά από ένα σύντομο γάμο με μια αστή, μια μάταιη προσπάθεια με μια ορθόδοξη Μαοϊστρια και μια τρέχουσα ευνουχίστικη με μία μαχόμενη φεμινίστρια, έχω στην κατοχή μου υλικό για περισσότερα σενάρια. Η ιδέα άρεσε και στους συντάκτες του ZDF κι έτσι άρχισα να γράφω και τα στοριμπορντάρω τα πάθη μου.

Ο λόγος που την κατέταξα στις TAINIEΣ και όχι στην ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ είναι το γεγονός ότι μετά την προβολή της στην νυκτερινή ζώνη της εκπομπής, την έδωσα στο CINEMONDE, to 1ο μοδάτο cineplex δύο αιθουσών στο Μόναχο και στο ΑΒΑΤΟΝ KINO στο Αμβούργο.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Ο Otto –Όθων- είναι τριανταπεντάρης, αρχιτέκτων και ορκισμένος εργένης. Ζει και εργάζεται στο 250 τ.μέτρων και 6 δωματίων απέριττα αλλά πολυτελώς επιπλωμένο διαμέρισμά του, σαν πρόδρομος των yuppie-δων.

Σ΄ αυτό τον κόσμο του design και του μισογυνισμού εισβάλλει, σε μια στιγμή αδυναμίας του Otto, η χαριτωμένη αλλά αριστερόστροφα συνειδητοποιημένη Κλεοπάτρα, φοιτήτρια γλωσσών και κόρη Γερμανού αιγυπτιολόγου, η οποία μόλις αφίχθη με το τεράστιο σακίδιό της από το Κάιρο για να βρει δουλειά στην πατρίδα της. Η Κλεοπάτρα πιάνει δουλειά και καταφέρνει να εγκατασταθεί στο λεγόμενο «δωμάτιο στοχασμού» του Otto -στο οποίο υπήρχε μόνο μία πολυθρόνα- και αμέσως αρχίζει η αντιστροφή των ρόλων που καταλήγει στην σταδιακή κατάληψη του ζωτικού χώρου του σιωπηρά ερωτευμένου Otto και την αναπόφευκτη έξωση του.

ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ+ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Όταν άρχισα να γράφω το σενάριο για τα πάθη του Otto, φανταζόμουν τον Μartin Lüdke και την πρώην σύζυγο του Gila von Weitershausen, σαν Κλεοπάτρα. Τους ήξερα και τους δύο από την εποχή της φοιτητικής σκηνής (Studio Bühne) και μιας παραγωγής -1965- που είχα σκηνογραφήσει πριν φύγω να πάω φαντάρος. O Martin έγινε περιζήτητος ζεν πρεμιέ και η Gila πολύ δημοφιλής σαν «Engelchen» (Αγγελούδι) σε μια ομότιτλη ταινία το 68. Όταν ξαναπήγα στο Μόναχο έμαθα ότι παντρεύτηκε τον Μάρτιν, αλλά όταν τους αναζήτησα για την ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ, τον Μartin τον βρήκα σε μια φάρμα να βόσκει πρόβατα και την Gila στο σπίτι της μ΄ένα μωρό -τον γιο του Louis Mal, Cuotemoc- στην αγκαλιά. Αυτό με δικαίωνε σαν σεναριογράφο γιατί πράγματι μετά τα «swinging sixties» του Μονάχου άρχιζε μια φυγή από την πόλη και η αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων ζωής, αλλά δεν με βοηθούσε να βρω ηθοποιούς. Ευτυχώς, ο φίλος και έμπειρος σκηνοθέτης Roland Gall, για τον οποίο είχα κάνει πολλά σκηνικά, είχε μόλις γυρίσει μια ταινία με τον Μartin (LAND) και με βοήθησε να τον πείσουμε, υπό τον όρο να τον πάρω βοηθό μου. Θεώρησα ότι αστειεύεται, αλλά την άλλη μέρα ήρθε στην ULM -εταιρεία παραγωγής- για να προσληφθεί: Ήθελε λέει να θυμηθεί τα ξένοιαστα χρόνια του σαν βοηθός... Τελικά βρήκαμε κι άλλη Κλεοπάτρα, αν και ήταν κι αυτός κάποτε -όπως κι εγώ και όλη η Studio Bühne- ερωτευμένος με την Gila.

ΔΙΑΝΟΜΗ

Οtto

Martin Lüttge

Kleopatra

Giulia Folina

Gert

Peter Moland

Frau Kaiser

Lina Karstens

Ιδιοκτήτρια εργοταξίου

Louise Martini

Εργοδότης

Georg Marischka

Hilda

Ursula Fense-Kreiss

Bibi

Katja Bechtholf

Ταχυδρόμος

Helmut Alimontα

Θαμώνας

Alf Brustelin

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Σενάριο+σκηνοθεσία

Νίκος Περάκης

Διεύθυνση Φωτογραφίας

Dietrich Lohmann

Βοηθός Σκηνοθέτης

Roland Gall

Μοντάζ

Janne Sperr

Σκηνικά

Adu Junkmann

Κοστούμια

Monika Altman-Kriger

Μουσική

Andrew Sisters

Διεύθυνση Παραγωγής

Joachim von Vietinghoff

Bοηθός Κάμεραμαν

Herbert Paetzold

Ήχος

Günter Stadelmann

Script

Helga Wittenborn

Boom Man

Roberto Détrée

Ηέκτρολόγος

Helmfried Heinrich

Μακενίστας

Heinz Pusl

Λογιστήριο Παραγωγής

Frau Pfister

Γραμματέας Παραγωγής

Traute Egger

Παραγωγή

Nikos Perakis Filmproduktion ULM, Zweites Deutsches Fermsehen

Τηλεοπτική Προβολή: ZDF 30.03.73 23:05
Κινηματογραφική: ABATON ΚΙΝΟ HAMBURG 8.06.73

Διάρκεια 118’(24 fps)
16mm KODAK EASTMAN Reversible
Αναλογίες Εικόνας 1.33:1

ΑΦΙΣΕΣ+ΤΑΜΠΛΟ

ΚΑΡΕ+ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΚΗΝΩΝ

ΣΚΗΝΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ανάμεσα στις λίγες φωτογραφίες εργασίας που βρήκα, ήταν μερικές Polaroid με τα ρακόρ της σκηνής. Όπως ανέφερα στο CAST+CREW o «βοηθός» μου Roland για να θυμηθεί τα χρόνια που ήταν βοηθός... πόζαρε σε κάθε φωτογραφία που έβγαζε το σκριπτ. Έτσι κάναμε κι εμείς όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι Polaroid στα γυρίσματα του Αmerica America το 1962: στριμωχνόμασταν σαν ιθαγενείς γύρω από το αντικείμενο που φωτογράφιζε ο φροντιστής για να μην πάει στράφι η πλάκα. Είχα υπολογίσει ότι μια Polaroid ήταν πιο ακριβή από το μεροκάματο μου...

SHOOTING BOARDS+ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ

H ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΣ έπρεπε να γυριστεί σε ένα μεγάλο σχεδόν άδειο διαμέρισμα για να υπάρχουν εκτός από το δωμάτιο εργασίας ένα δωμάτιο διαλογισμού, ένα μουσικής, ένα άλλο για την βιβλιοθήκη κι ένας συνδυασμός καθιστικού και ύπνου –βλέπε κάτοψη.

Όταν οι έρευνες δεν απέδωσαν θυμήθηκα το διαμέρισμα ενός φίλου –που έπαιξε τον ρόλο του Βασιλιά Κυζίκου στο «Χρυσό Πράμα»- μυημένου στις ανατολικές φιλοσοφίες, που ζούσε πάνω σε μαξιλάρια στο πάτωμα ενός διαμερίσματος 250 τετραγωνικών. Το διαμέρισμα ήταν σε κακή κατάσταση και γι αυτό του προτείναμε να μας το παραχωρήσει δωρεάν για 16 μέρες: Μία για να μαζέψουμε τα μαξιλάρια και τα προσωπικά είδη της τριμελούς οικογένειας, τέσσερις για να το βάψουμε, μία για να βάλουμε μοκέτα στο πάτωμα του έχασκε και έτριζε, δύο για να το επιπλώσουμε, να κάνουμε πρόβες και να το φωτίσουμε κι οκτώ μέρες για να γυρίσουμε, να μαζέψουμε και να απλώσουμε πάλι τα μαξιλάρια.

Η συμφωνία έκλεισε, υπό τον όρο ότι η οικογένεια θα μετακόμιζε σε φίλους για μερικές μέρες κι εγώ αναγκάσθηκα να βάλω το στερεοφωνικό στην βιβλιοθήκη γιατί δεν περίσσευε δωμάτιο για μουσική.

Σε ό,τι αφορά το hair styling του Οtto, δεν ακολουθήσαμε το shooting board, όπου είχε μόνο φαβορίτες –επίσης πολύ της μόδας- αλλά ακολουθώντας το πρότυπό μου, ένα designer με τον οποίο είχα δουλέψει στο αρχιτεκτονικό γραφείο, τον πήγαμε στον Vidal Sassoon να του ισιώσει το μαλλί και να του κόψει το κοντό καρέ.