TAUGENICHTS

ΑΚΑΜΑΤΗΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:
Bernhard Sinkel
ΣΕΝΑΡΙΟ:
Alf Brustellin, Bernhard Sinkel
TAUGENICHTS poster

Το σενάριο που έγραψαν ο Alf Brustellin και ο Bernd Sinkel είναι μια ελεύθερη μεταφορά της νουβέλας του Γερμανού ρομαντικού Joseph von Eichendorff «Από την ζωή ενός ακαμάτη», την οποία θυμόμουν από το βιβλίο του γυμνασίου.

ο Thomas Mann έγραψε κάποτε για τον "Άχρηστο": "Αλλά το μυθιστόρημα δεν είναι τίποτα λιγότερο από ευγενικό, στερείται κάθε σταθερής βαρύτητας, κάθε ψυχολογικής φιλοδοξίας, κάθε πρόθεσης για κοινωνική κριτικής και διανοητικής πειθαρχίας. Δεν είναι τίποτε παρά όνειρο , μουσική, χαλαρότητα, ήχος ταχυδρομικής κόρνας, ταξιδιού, νοσταλγίας , νόστου , πυροτεχνήματος σε νυχτερινό πάρκο, ανόητης ευδαιμονίας, έτσι ώστε να βουίζουν τ’ αυτιά σου από ποιητική γοητεία και σύγχυση."

Κάπως έτσι ήταν και η ταινία αν προσθέσουμε και μια δόση αυθαιρεσίας και πολλή αναρχία. Στον ιστότοπο του Bernhard υπάρχουν πολλά στοιχεία, υλικά και σημειώσεις, αλλά βρήκα και μια σχετική συνέντευξη για γερμανόφωνους. Τα γυρίσματα γίνανε στην Πράγα, μέσα και κοντά το παλατάκι Veltrusy και γύρω από την Ρώμη, όπου οδηγούσαν τον 19ο αιώνα όλοι οι ρομαντικοί δρόμοι. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μου ήταν φυσικά τα κοστούμια, τα μαλλιά και το make up καθώς είχα και πολλούς άξιους συνεργάτες: την Barbara Mathée στο ενδυματολογικό και στα σκηνικά τον Karel Vacek στην Πράγα και τον Franco Chianese στην Ρώμη. Ξαναβλέποντας τους τίτλους της ταινίας ένιωσα μια περίεργη μοναξιά. Πολλοί φίλοι και συνεργάτες της ταινίας όπως ο συνσεναριογράφος Alf Brustellin, o διευθυντής φωτογραφίας Dietrich Lohman, ο συνθέτης Hans Werner Henze κι o συμπαραγωγός Bernd Eichinger έχουν φύγει. Ο τελευταίος μάλιστα σχετικά πρόσφατα. Πέρσι που επισκέφθηκα το καινούργιο κτίριο της σχολής κινηματογράφου του Μονάχου στάθηκα λίγο να θαυμάσω το μεγαλειώδες αρχιτεκτόνημα πάνω στην πλατεία με τ΄όνομά του.

ΥΠΟΘΕΣΗ

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

Τα σχέδια για τα κοστούμια έγιναν πολύ πριν ολοκληρωθεί η διανομή. Ο Bernd φανταζόταν τον πρωταγωνιστή του με μεσογειακά χαρακτηριστικά. Είχε κάνει μάλιστα και δοκιμαστικά μ΄ένα μελαχρινό Βαυαρό, για τους οποίους οι Πρώσοι ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι των Ούννων του Αττίλα που λόγω ποδάγρας δεν πέρασαν τις Άλπεις. Yπάρχoυν και ενδημικά φαινόμενα ρατσισμού... Τελικά βρέθηκε o Jacques, Αυστριακός που μόλις είχε τελειώσει την διάσημη σχολή Falkenberg του Μονάχου. Για να μην στενοχωρηθεί σχεδίασα ξανά τον χαρακτήρα του Taugenichts και τον έκανα να του μοιάζει. Σε μερικά σκίτσα έμεινε ο Βαυαρός Ούννος. Στον ρόλο του πορτιέρη, ο Βernd θα ήθελε ιδανικά την μορφή ενός κοκκινομάλλη Peter Ustinov, αλλά κατέληξε στον φαλακρό Wolfgang Reichmann. Αυτόν τον άφησα με κόκκινο μαλλί και φαβορίτα. Καθώς δεν υπήρχαν προϋπολογισμοί για αστέρες, ούτε για ντόπιους, πολύ συχνά έπρεπε να ψάξουμε στο περιβάλλον μας για να βρούμε καλούς ηθοποιούς για μικρούς ρόλους. Έτσι πχ την κόμισσα έπαιξε η Eva-Maria Meineke, σύζυγος συνεργαζόμενου παραγωγού, την Flora η Μareike Carriere, φίλη του συνεταίρου μου von Vietinghoff κι ένα μεθυσμένο Γερμανό ποιητή στην Villa Lante ο Mario Adorf, o οποίος μάλιστα ζούσε μόνιμα στην Ρώμη.

ΚΑΡΕ+ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΚΗΝΩΝ