Μετά την «φιλική» μου αποχώρησή από την ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΠΛΟΥΜ δεν περίμενα από τον Volker και τον Eberhard, τον συνεταίρο του στην BIOSKOP FILM να μου προτείνουν άλλη δουλειά, ιδιαίτερα ΤO ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ που μόνο η αναγγελία των γυρισμάτων είχε ήδη δημιουργήσει ένα μικρό μύθο. Η χαρά μου δεν διήρκεσε πολύ γιατί δεν άργησα να μάθω ότι δεν ήμουν η πρώτη επιλογή και ο συνάδελφος είχε απλά αποχωρίσει πριν αρχίσει το ρεπεράζ και για λόγους που ήταν τόσο προφανείς, που δεν έκανα καν τον κόπο να ρωτήσω.
Η πρόκληση ήταν πολύ μεγάλη, για να αρνηθώ, ή τουλάχιστον να διαβάσω πρώτα το σενάριο για να ξέρω τι με περιμένει. Η ταινία θα γυριζόταν σαν συμπαραγωγή Γερμανών και Γάλλων παραγωγών -σε συνεργασία με studios- στο Βερολίνο, το Gdansk, το Zagreb, το Παρίσι, στην Νορμανδία και το Mόναχο, αλλά μόνο επειδή υπήρχε στην ΒΑVARIA το ντεκόρ ενός βομβαρδισμένου δρόμου, που είχε κάποτε κατασκευαστεί για ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ του Bergman. Το μόνο θετικό ήταν, ότι ο παραιτηθείς μου κληρονόμησε τον βοηθό του Bernd, ένα ταλαντούχο γραφίστα ο οποίος είχε κάνει μια φοβερή έρευνα σε φωτογραφικά αρχεία και βιβλιοθήκες και δεν είχε δουλέψει ποτέ σε ταινία, αλλά ήταν αποφάσισμένος να γίνει σκηνογράφος. Ο Βernd μετακόμισε στο διαμέρισμά μου όπου υπήρχαν σχεδιαστήριο και μεγάλα τραπέζια, καθώς και η πρώην φίλη μου αρχιτεκτόνισσα η οποία μας βοηθούσε στα γραμμικά και η τρέχουσα που προσελήφθη για την τροφοδοσία του art department. Δυστυχώς τον περισσότερο χρόνο ταξίδευα, γιατί έπρεπε πρώτα να περπατήσω όλους τους χώρους με τον Volker, να σκιτσάρω τις κατασκευές, να πάω με τα τελικά σχέδια στους κατά τόπους συναδέλφους που είχαν την επίβλεψη και να είμαι πίσω στο φινίρισμα και την παράδοση των ντεκόρ πριν καταφθάσει το συνεργείο για τα γυρίσματα.
Δεν θυμάμαι αν πήγαμε πρώτα στο Βερολίνο ή το Gdansk, αλλά είμαι σίγουρος ότι στο αεροπλάνο μουτζούρωνα ακόμη στο σενάριο των 230 σελίδων τις λίστες των ντεκόρ κατά χώρο και χώρα. Στην αρχή μάζευα τα δελτία επιβίβασης, αλλά μετά από 20 πτήσεις έχασα τον λογαριασμό.

DIE BLECHTROMMEL
ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ
