Το φιλμ όπως και το μυθιστόρημα της Bea Hellman ήταν βασισμένα στην προσωπική της εμπειρία με τον καρκίνο, και διηγείται την σχέση και τις ψυχολογικές διακυμάνσεις δύο νέων γυναικών κατά την θεραπεία τους στο ίδιο δωμάτιο μιας ογκολογικής κλινικής. Το 1989 η μόνη μου νοσοκομειακή εμπειρία ήταν από το 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, που για μια εξάρθρωση του γόνατου μου έβαλαν όλο το πόδι στο γύψο. Ήταν το 1968 που η χούντα, όπως έλεγε ο Παπαδόπουλος, έβαλε όλη την χώρα στον γύψο.
Συν τις άλλοις η ιστορία διαδραματιζόταν σε αμερικάνικη ογκολογική κλινική, της οποίας ένα τμήμα συμπεριλαμβανομένου και του χειρουργείου έπρεπε να κτίσω στο πλατό. Πρόθεση της Βavaria ήταν να γυρίσει μία ταινία, στην οποία ούτε ένας αμερικανός γιατρός θα καταλάβαινε ότι είναι γυρισμένη εκτός ΗΠΑ. Γι αυτό πήγα στην Νέα Υόρκη και είδα από κοντά το Mount Sinai και το νοσοκομείο τoυ NY-University και στην Βοστόνη την παιδιατρική του Dana-Farber Cancer Institute. Εκτός από το cast που ήταν όλο αμερικανικό, την επέμβαση ανέλαβε μια ομάδα χειρουργών του Αμερικάνικου Στρατιωτικού Νοσοκομείου του Μονάχου. Ευτυχώς καθ’ όλη την διάρκεια της παραγωγής μπορούσα να τους ζητώ πληροφορίες και συμβουλές για την δουλειά μου και στο τέλος έφεραν μαζί τους τα χειρουργικά τους εργαλεία για να εγχειρήσουν το χοιροκοιλιά που μας παράγγειλαν, γιατί όπως έμαθα ο ανθρωπινός ιστός μοιάζει πολύ μ΄αυτόν του γουρουνόπουλου.
Επίσης έμαθα ότι οι προμηθευτές νοσοκομειακού εξοπλισμού και οργάνων είναι μερικές αμερικάνικες και γερμανικές πολυεθνικές, οι οποίες μάλλον λόγω BAVARIA ήταν και πολύ συνεργάσιμες.

ZWEI FRAUEN
ΣΙΩΠΗ ΣΑΝ ΓΥΑΛΙ
